Floor onderzoekt

A multiple analyses approach for narrative sociology of everyday life

In de periode 2008-2011 voerde Agentschap NL de programma’s Leren voor duurzame ontwikkeling (LvDO) en Natuur- en Milieu Educatie (NME) uit. In 2012 werden deze programma’s onder de noemer LvDO-NME nog een jaar verlengd. De Nacht Van De Nieuwe Macht (afgekort: NVDNM) markeerde de afronding van de programma’s LvDO en NME en de start van het vervolg daarop: het programma DuurzaamDoor; sociale innovatie voor een groene economie.

De narratieve methode biedt de mogelijkheid om bewonersparticipatie op een nieuwe manier vorm te geven. Verhalen als bouwstenen is door woningcorporatie WonenBreburg opgezet als kans om constructief in gesprek te gaan met bewoners en samen met hen en anderen te bouwen aan woonkwaliteit. Met Verhalen als bouwstenen wilde WonenBreburg, in aansluiting bij de plannen voor wijkontwikkeling waarin de corporatie samenwerkt met de gemeente en collega-corporatie Singelveste Alleewonen, twee concrete doelen bereiken.

Vroeger was het volkomen normaal dat wetenschappelijke genootschappen – denk aan de Royal Society – buiten de context van de universiteit werden opgericht, gewoon door burgers met een grote dosis aan nieuwsgierigheid en het ondernemerschap om die te bevredigen. En voor wie die genootschappen niet toegankelijk waren – met name vrouwen – waren er boeken en salons. Daar is met de opkomst van de massa-universiteit uit de jaren ’60 verandering ingekomen: voor onderzoek en kennis kijken veel mensen automatisch naar de universiteit.

Tussen 2000 en 2002 deed ik als post-doc onderzoek naar actief burgerschap in het kader van het EU fifth framework project Education and Training for Governance and Active Citizenship in Europe (ETGACE). Voor die tijd had ik nooit zo nagedacht over burgerschap en bestuur, daarna liet het me als thema niet meer los. Hoe verloopt besluitvorming in onze samenleving eigenlijk? Wie is op grond van welke criteria bevoegd om te beslissen over anderen?

We construct in this editorial a dynamic, multi-voiced narrative of the field of narrative inquiry based on the contributions by the authors. Diversity notwithstanding, we also presuppose a common theme to connect the contributions: Narrative on the move. This theme directs our attention to the question if narrative inquiry is moving and if so, in what direction? We notice three types of movements, in theory, in time, and regarding quality criteria of ‘real-life’ narratives.

There is a growing interest in narrative for policy making in community development. The implicit assumption in most projects is that just making stories available will increase recognition in readers and by some automatic process it will enhance understanding and therewith a community feeling. In this essay I want to explore this assumption, as it makes the value of narrative self-evident, but may leave its full potential for community development untouched. To find answers, I look for a starting point in what we all share: our biology.

Veel mensen hebben een onderzoekende geest zonder het te beseffen. Ze stellen vragen, analyseren, interpreteren en trekken conclusies; maar ‘onderzoek’ vinden ze het niet, want wat weten ze nu van theorie? ‘Onderzoek’ lijkt zo het domein van de universiteit. De wetenschap is echter groter dan dat. En de complexiteit van ons bestaan vraagt om meer onderzoekende geesten, die kritisch zijn en in researching publics samen betekenis geven aan wat er gebeurt of kan gebeuren.

Ik heb van mijn achttiende tot mijn tweeëndertigste in de universitaire wereld rondgelopen, eerst als student en daarna als niet-wetenschappelijk medewerker, buitenpromovendus en post-doc onderzoeker. Tijdens deze wandel deed ik Franse taal- en Letterkunde, Sociale Wetenschappen, Informatica, Bedrijfswetenschappen en Sociale Pedagogiek aan.

Since decades, outsiders criticize The Ivory Tower for its seclusion. Today, insiders proclaim a crisis within the tower itself. Staff publicly criticize conditions for research and teaching. Here I reflect as on my experiences as an action researcher within academia and address the question of espoused theories and theories-in-use in academic practice. My starting point is the case of an academic business school that was renowned for successful educational innovations. I wondered its success could be explained by the organizational theories of its staff.

In this article I address two interrelated questions. The first question is, what role do external PhD. candidates play in the emergence of paradigms? The second question is, if anything, what do external PhD. candidates actually contribute to the process of emerging paradigms? In order to answer these questions, I conducted an exploratory study into the vicissitudes of external PhD. candidates in the Netherlands. As my findings suggest, they display a fully-fledged academic habitus.

Twee jaar onderzoek naar jongeren, creativiteit en media, en openbare ruimte, verpakt in glossy magazine MEET - Meet my Street Magazine.

Microstructures are networks that aim to solve persistent social problems in rural or urban areas. These are transdisciplinary networks of inhabitants, entrepreneurs, professionals, and academics who bind their forces to realize an ambition they share in the area concerned. They require small investments in governance which we expect to result in social entrepreneurship and self organisation.

How to explain an academic community that theorises about knowledge intensive organisations whilst creating practical knowledge about living in this community that negates these theories? I constructed a learning history of an academic business school and found some answers. Confronting the collective narrative of the organisation about itself with analyses and recommendations written for others, I found little correspondence between the two. To find out why, I deconstructed the organisational narrative and searched for dominant metaphors that guided everyday practice.

The learning history is designed to describe the coming about of best practices, with their reproduction in mind. In this paper, I discuss the implications of this instrument and present a modified version. I use a so-called discursive learning history to zoom in on the interaction between a convergent, official, organisational narrative on the one hand, and people acting according to their own stories on the other. Narrative structures help to create an inner logic that help people to make sense of their organisation.

Zouden, analoog aan de ondernemers die met een microkrediet hun droom waar kunnen gaan maken, burgers met een steuntje in de rug hun maatschappelijke droom kunnen realiseren? Zou het financieel rendement van de microkredieten model kunnen staan voor een vergroting van het zelfsturend vermogen in een samenleving? Met dit in ons achterhoofd ontwierpen we een werkwijze waarin het sturend vermogen van burgers wordt aangesproken simpelweg doordat ze in een besturende rol worden gezet of erkend.

Het lijkt alsof er geen groep in de wetenschappelijke bedrijvigheid zo in nevelen gaat gehuld als die van de buitenpromovendi. Is er eigenlijk wel sprake van een groep? Vooralsnog heeft de VSNU geen cijfers paraat en de specifieke noden van deze onderzoekers zijn niet systematisch geïnventariseerd. Hierdoor kunnen de belangen van buitenpromovendi niet goed gediend worden. Reden voor mij als initiatiefnemer van [campus]OrléoN om in 2010 te starten met een onderzoek naar buitenpromovendi. Om hoeveel mensen gaat het eigenlijk? In welke vakgebieden zijn zij veelal actief?

Dit artikel gaat in op de mogelijkheden van narratief onderzoek in het opsporen van vraagpatronen van gezinnen, kinderen, wijkbewoners met betrekking tot de kwaliteit van het opgroeiklimaat in hun wijk. Een vraagpatroon is een set van samenhangende vragen en behoeften die burgers uiten naar aanleiding van een levensgebeurtenis, een concrete ervaring of binnen de actuele context waar zij in leven. Voor deze vorm van onderzoek is een vraaganalyse-instrument ontwikkeld om deze vraagpatronen te identificeren. Dit instrument heeft een dubbel perspectief.

In city branding, it is common to start with the question: who do we want to have in our city? In my paper I will present some of the narrative strategies Amsterdam uses to both include and exclude and to legitimise these actions. The question I will address is: what are the narrative mechanisms in the Amsterdam city branding and its slogan I amsterdam?