Independent scholar, cat addict, tattoo lover

Floor schrijft

Life and work of an indy scholar part 2 - It’s been a week with high professional ups encircled with a deep down in my private life. Literally encircled in time, as last Sunday I heard the sad news that one of my closest friends had suddenly lost her beloved husband the day before, and today we had his funeral. In the emotional rollercoaster that followed the news, I managed to escape into my mind once in a while, like I’m doing now with ordering the work I did this week.

FloorBasten

Life and work of an indy scholar part 1 - It’s that time of the year that I start to think about my ambitions for the months that follow. I know most entrepreneurs start their planning and preparations as soon as September and as late as December, but after summer is my busiest time and I like to keep December as appointment- and deadline-free as possible. This helps me clear my mind and start the new year afresh with thinking about what I want to do the upcoming eleven months. As a bonus, I have time left to spend the holiday season with my loved ones in a relaxed mode.

‘Benoemen’. Ik dacht altijd dat het om iets plechtigs ging, iemand verheffen tot een nieuwe status met bijbehorende privileges. Niet iedereen mag zomaar benoemen, want de benoeming is een zogenaamde performatieve taaldaad. De ambtenaar zegt: “Ik verklaar als ambtenaar van de burgerlijke stand van de gemeente X dat u beiden door de echt met elkaar bent verbonden”, en voilà, jullie zijn daadwerkelijk getrouwd, met bijbehorende wettelijke rechten en plichten; voor die uitspraak nog niet.

JAAAAH! Ik heb een sprookje geschreven en dat is nu in e-book verschenen! Het gaat over een familie die een herberg runt als schuilplaats voor een steeds grimmigere wereld, een wereld waarin op een gegeven moment zelfs taal niet meer vrij gebruikt kan worden - maar daar trekt deze familie zich natuurlijk niks van aan...

Het e-book kost 6 euro, maar je krijgt het gratis als je een gratis account en profiel aanmaakt op de website van Campus Orleon.

Ik moet u wellicht teleurstellen, maar [campus]OrléoN is eigenlijk geen radicale vernieuwing. Ik begin steeds beter in te zien dat het eerder past in een oude traditie, namelijk om als samenleving onderzoek te organiseren naar wat nieuwsgierig maakt en aandacht verdient. En dat doen we van oudsher op heel veel verschillende manieren en plaatsen. Bekend zijn natuurlijk de Academie van Plato en het Lyceum van Aristoteles, maar vergeet ook niet de geneesvrouwen uit de oudheid en de hakim uit de Arabische middeleeuwen.

“Ik kan met jou de tango niet dansen, er trilt niks bij de heupen”

De titel van dit stukje is een uitspraak van mijn leidinggevende toen ik nog postdoc was. Het zal ergens in 2002 geweest zijn, dus ongeveer twaalf jaar geleden. Ik kan soms lang ergens over nadenken en deze uitspraak is daarvan een case in point: was dit nou seksistisch? Een puzzel die ik vandaag oplos.

Pagina's